Undirritaður var staddur í Núpstúni, Hrunamannahreppi, og  horfði á myrkvann í handsjónauka gegnum dökka ljóssíu. Meðal viðstaddra, sem einnig sáu myrkvann, var ungur piltur, Þráinn Pálsson. Þráinn spurði hve oft gæfist tækifæri til að sjá sólmyrkva. Spurningin er einföld, en svo ótrúlegt sem það er, liggur svarið ekki á lausu. Hvað almyrkva snertir hefur þetta verið rækilega kannað (sjá greinina um tíðni sólmyrkva og tunglmyrkva), en mér var ekki kunnugt um að þetta hefði nokkru sinni verið kannað fyrir deildarmyrkva. Miðað við reynslu mína af almanaksvinnu giskaði ég á að bilið milli myrkva séð frá hverjum stað á jörðinni væri 2-3 ár. Í kjölfarið reiknaði ég út sólmyrkva síðustu 172 árin í Reykjavík (sjá hér) og kom þá í ljós að meðaltíminn milli myrkva var nákvæmlega tvö ár. Hins vegar reyndist tíðni myrkvanna breytileg eftir breiddarstigum; á breidd Íslands virtist hún nálægt hámarki, en greinilegt lágmark var við miðbaug. Meðaltal yfir jörðina alla reyndist 2,5 ár. Þessi niðurstaða, sem fékkst með útreikningi á tíðni myrkva á 27 stöðum, hefur síðan verið staðfest með mun ýtarlegri útreikningum sem Jean Meeus í Belgíu ákvað að gera eftir að ég vakti athygli hans á málinu, en Meeus er einhver mesti sérfræðingur heims um flest sem að sólmyrkvum lýtur. Í tölvuskeyti benti Meeus mér á að hann hefði fyrir nokkrum árum reiknað út fjölda þeirra sólmyrkva sem orðið hefðu á þriggja alda tímabili á níu stöðum á jörðinni og birt niðurstöðurnar í bók sem hann gaf út árið 2002. Tölurnar voru furðu breytilegar að honum fannst (frá 100 myrkvum upp í 128), en hann kannaði málið ekki nánar í það sinn. 

                                                                   Þorsteinn Sæmundsson
28. 8. 2008