Eins og greint var frá í fréttum bar það til tíðinda hinn 15. febrúar s.l. að loftsteinn olli verulegu tjóni í borginni Tsjeljabinsk í Rússlandi. Sama dag fór smástirni framhjá jörðinni í aðeins 34 þúsund km fjarlægð. Þessir tveir óvenjulegu atburðir voru ótengdir með öllu. Smástirnið, sem bar heitið 2012 DA14, fannst við athugun með sjónauka í La Sagra stjörnustöðinni í Granada á Spáni í febrúar 2012. Það var þá í fjögurra milljón kílómetra fjarlægð og afar dauft (á 19. birtustigi). Þá var það að fjarlægjast jörð, en útreikningar sýndu að braut þess myndi bera það mjög nærri jörðu að ári liðnu. Sú varð raunin, og smástirnið fór inn fyrir brautir margra gervitungla sem ganga um jörðu. Þetta er sýnt á teikningu á vefsíðu bandarísku geimrannsóknastofnunarinnar NASA http://neo.jpl.nasa.gov/news/news174.html. Smástirnið komst næst jörðu um kl. 19:30 hinn 15. febrúar og var þá 34 þúsund km frá jarðarmiðju en 28 þúsund km frá yfirborði jarðar.  Ratsjármælingar bentu til þess að það væri ílangt í lögun og að mesta þvermál þess væri um 40 m en meðalþvermálið nær 30 m. Sé miðað við líklega eðlisþyngd er ekki fráleitt að áætla að þetta smástirni hafi vegið 50 000 tonn. Hraði þess miðað við jörð var 13 km á sekúndu og hreyfiorkan hefði þá samsvarað 1 megatonni af TNT, sem er á við meðalstóra vetnissprengju. Árekstur við jörðina hefði því getað valdið miklu tjóni.
 
Þegar smástirnið var næst jörðu, að kvöldi 15. febrúar, náði það 7. birtustigi og gat því orðið sýnilegt í venjulegum handsjónauka. Ekki er vitað til þess að nokkur hafi séð það frá Íslandi, en áhugamönnum erlendis tókst að koma auga á það. Meðfylgjandi mynd sýnir feril þess miðað við stjörnumerkin á himninum.

Með því að nota 110 mm (4,3") Williams Optics stjörnusjónauka og beina honum í áætlaða stefnu tókst Snævari Guðmundssyni að ná ljósmyndum af smástirninu.  Þessar myndir hefur Snævarr tengt saman í tvær hreyfimyndir sem fylgja hér með (smellið á reitinn):



 Hreyfihraðinn er stórlega ýktur (um það bil fimmtugfalt), sem best má sjá á því að hver stök mynd í myndskeiðinu var tekin á 13 sekúndum. Á þeim tíma færðist smástirnið sem svarar lengdinni á hverju litlu striki sem þarna sést. Sjónsvið myndarinnar er rúmlega 2 gráður á breidd, eða fjórum sinnum þvermál tungls. Smástirnið hefði verið tæpar tvær mínútur að fara yfir tunglkringluna. Þess ber að geta að annað myndskeiðið er tekið um kl. 22 en hitt nokkru seinna. Þá er smástirnið farið að fjarlægjast jörðu og sýnist því fara hægar yfir en það gerði meðan það var næst jörðu. Hraðabreytingin sést vel á myndinni hér að ofan, þar sem merkt er á ferilinn á hálftíma fresti.

Á annarri hreyfimyndinni sést vetrarbrautin NGC 4605 í Stórabirni sem daufur hnoðri ofarlega vinstra megin. Á stjörnukorti hefur þessi vetrarbraut hnitin 12h 40m í stjörnulengd og 61° 37' í stjörnubreidd, rétt hjá Karlsvagninum. Hér er kyrrmynd sem sýnir svæðið betur. (Smellið á reitinn):

 
 Þ.S. 27. 2.  2013.